Rozdział 24 - Halloween

W Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, jak i całym magicznym świecie trzydziesty pierwszy października nie był  kolejnym, zwykłym dniem w którym zaspani uczniowie z ciężkimi podręcznikami gnali na lekcje w celu zgłębiania wiedzy na wszelakie tematy od łatwego zielarstwa po trudne zaklęcia obronne. Nie spędzano go też w taki sposób jak nakazywała mugolska tradycja na przebieraniu się za wiedźmy albo wampiry albo inne popularne w tych czasach straszydła i chodzeniu po sąsiednich domostwach w celu zdobycia garstki słodyczy. Dla prawdziwych czarodziei ten dzień znaczył więcej niż wydrążone dynie, cukierki i fikuśne przebrania. Był to czas w którym oprócz odpoczynku od codziennych obowiązków i najedzenia się do woli upragnionych łakoci oddawano się nocnej różnorakiej zabawie, która bez względu na okoliczności musiała się odbyć - inaczej duchy stąpające po ziemi wpadały w szał, a to co działo się później przechodziło najśmielsze pojęcie.

Każdego roku przed rozpoczęciem halloweenowej kolacji, której menu było w pełni złożone z kalorycznych, bogatych w węglowodany smakołyków przedstawiano nowy, starannie przygotowany przez Prefektów pomysł na spędzenie tej wyjątkowej chwili. 

Albus Dumbledore stanął na środku spocznika. Pogładził swoją długą, siwą brodę i odchrząknął głośno. Setki par oczu wpatrywały się w niego w ciszy. Po krótkiej chwili zbierania myśli odezwał się lekko zachrypniętym głosem.

-Jak dobrze wszyscy wiemy, dzisiejszy wieczór jest niezwykle ważny. Nie tylko dla nas ludzi, ale przede wszystkim dla duchów zamieszkujących tereny zamku. Wedle ustalonej lata temu tradycji równo o godzinie dwudziestej drugiej rozpoczniemy uroczystą zabawę, którą przygotowali dla nas Prefekci czterech domów. Uhonorujmy ich proszę gromkimi brawami. - Klasnął w dłonie, a każdy obecny na sali podążył za nim. Od stołów wstali kolejno Hermiona Granger, Penelopa Clearwater, Ernie McMillan i Draco Malfoy. Prefekt Slytherinu w porównaniu do pozostałych w wyraźny sposób okazał swój brak zainteresowania marszcząc nonszalancko brwi i chowając ręce do kieszeni eleganckich spodni. Wszyscy czworo weszli na spocznik i ustawili się w równym szeregu tak aby dziewczęta znajdowały się w jego środku. Dyrektor z wdzięcznością uścisnął każdemu dłoń, następnie przekazał im pałeczkę odnośnie kontynuacji wystąpienia, a sam zajął swoje miejsce przy stole dla nauczycieli.

Penelopa jako najstarsza na stanowisku Prefekta wystąpiła o krok przed szereg i rozpoczęła prezentacje.

PODCHODY

ETAP I (wewnątrz zamku) ~ Poszukiwanie kul.

Wewnątrz szkolnego budynku ukryto kule z namalowanym niebem. Aby kontynuować przygodę w drugim etapie należy znaleźć trzy z nich.

Uwagi: 

-Czas na odnalezienie kul to jedna godzina;

-Kule są zaczarowane i samoistnie poruszają się po zamku;

-Zabronione jest używanie magii podczas poszukiwań.

ETAP II (w obrębie zamku) ~ Poszukiwanie klucza.

W obrębie szkoły ukryto srebrne klucze, które stanowią niezbędną część ostatniego etapu.

Uwagi:

-Czas na odnalezienie klucza to jedna godzina;

-Pośród srebrnych kluczy ukryto również złote i miedziane. Należy pamiętać, że tylko srebrny klucz upoważnia do kontynuacji przygody w trzecim etapie.

-Zabronione jest korzystanie z różdżek;

ETAP III (w zakazanym lesie) ~ Poszukiwanie skrzyni.

Wewnątrz zakazanego lasu ukryto jedną, drewnianą skrzynię która zawiera specjalną nagrodę dla zwycięzców podchodów.

Uwagi:

-Czas na odnalezienie skrzyni: do wschodu słońca;

-Dozwolone jest używanie magii

INNE UWAGI:

-Wszyscy uczniowie mają obowiązek wziąć udział w zabawie (wyjątkiem są pacjenci ze skrzydła szpitalnego);

-Należy dobrać się w trzyosobowe grupy (mogą być mieszane);

-Nie wolno wszczynać kłótni, ani używać przemocy wobec innych zawodników;

-Złamanie, którejkolwiek uwagi dyskwalifikuje z dalszego udziału w zabawie.

♠

Kilka kropel lipowego miodu, plasterek świeżej cytryny i kwiatowy pąk drzewa goździkowego połączyły się  w chaotycznym tańcu z gorącym naparem czarnej herbaty earl grey. Veronica zamieszała przygotowany napój kilka razy, następnie oblizała łyżeczkę i odłożyła na ozdobny spodek w fikuśne zawijasy. Lewą ręką sięgnęła po filiżankę, a prawą odgarnęła za ucho  opadający jej na twarz przydługi kosmyk onyksowych włosów. Zmarznięta przez chłód dzisiejszego dnia i spragniona odrobiny ciepła upiła duży łyk aromatycznego wrzątku, co wbrew pozorom wcale nie było najlepszym pomysłem. Bez namysłu przełknęła gorącą ciecz, która nieprzyjemnie pogłaskała jej podniebienie i przełyk parzącym dotykiem. Poczuła jakby fala ogni piekielnych   wybuchła w jej wnętrzu jak czynny wulkan. Łapiąc oddech wybełkotała kilka niezrozumiałych pod nosem przekleństw, po czym odłożyła naczynie na miejsce i z wyraźnym grymasem na twarzy zgarnęła stojący na wprost niej pucharek waniliowych lodów z owocami. 

♠

Draco siedział po przeciwnej stronie blatu o cztery miejsca dalej odbijając w lewo. Z wyraźnym oczarowaniem przyglądał się jej nieco niezdarnym ruchom, które skrycie wprawiały go w lekkie rozbawienie. Uśmiechnął się pod nosem widząc jak z niechęcią konsumuje lody i wykrzywia buzię bo z pewnością jej nie smakowały. Sam nie ruszył żadnego deseru spośród tony słodkości pokrywających całą powierzchnię długiego na kilkanaście metrów stołu. Ilość cukru we wszelakich formach sprawiała, że zęby wszystkich obecnych w Wielkiej Sali z pewnością błagały o pomstę do nieba, a jego w szczególności – nigdy nie przepadał za słodyczami. 

-Myślę, że powinieneś z nią porozmawiać. - Odezwał się nagle siedzący po jego prawej stronie Vincent.

-Myślenie do Ciebie nie pasuje Crabbe. Przestań to robić. - Skwitował Malfoy, zaskoczony jego nagłym przebłyskiem. Vincent był jednak zbyt zajęty walką o ostatni kawałek czekoladowej tarty z bita śmietaną, aby zwrócić uwagę na obelgę rzuconą ze strony przyjaciela. 

-Może i Vince zawsze miewa głupie pomysły, ale w tym wypadku wyjątkowo przyznam mu rację. - Gregory uderzył go łokciem pod żebra w przyjacielskim geście.

-Rozmowa to raczej zły pomysł. - Wycedził przez zęby łapiąc się za obolałe miejsce.

-Nie wiem o co się pokłóciliście, ale musisz sobie to z nią wyjaśnić. Cały czas gapisz się na nią jak w obrazek, albo jak Vincent na tamte babeczki oblane białą czekoladą. Nie chciałem tego mówić, ale weź z niego przykład. - Wskazał na przyjaciela, który teraz odpychając dłonie innych uczniów próbował dostać się do słodkich wypieków. -  Idź z nią pogadać, albo ja to zrobię. 

-Ani mi się waż. - Spojrzał na niego znacząco, przez co Goyle przełknął głośno ślinę i uniósł ręce w geście poddania. 

-Jak chcesz. Ale pamiętaj, że lepiej jest wziąć byka za rogi niż brać nogi za pas. Wtedy problemy nie trafią Cię w tyłek. - Dodał na koniec.

Draco Skupił wzrok na własnych dłoniach, które nerwowo zacisnął w pięści. Dziesięć dni, dokładnie tyle minęło od ich ostatniego dialogu będącego zarazem końcem zaledwie początku nowej znajomości, na której zależało mu bardziej niż na czymkolwiek innym. Veronica go unikała, a On nie potrafił nic na to poradzić. Czuł się cholernie winny. Nie chciał by mówiła do niego po nazwisku jak wszyscy inni z którymi się nie dogadywał; nie chciał żeby była na niego zła, a tym bardziej smutna z jego powodu; nie chciał jej ranić, ale mimo to ją skrzywdził; nie chciał być tym, którego mogłaby nienawidzić. 

♠

-Ve-ro-ni-ca! - George z szerokim uśmiechem objął ją wokół szyi i przytulił głowę do jej policzka, a jego miękkie włosy intensywnie pachnące ziołowym szamponem połaskotały ją po twarzy. Zaskoczona zakrztusiła się lodami, które sekundę wcześniej próbowała przełknąć w celu załagodzenia piekącego bólu jaki pozostał po starciu z wrzącym, aromatycznym napojem. Jej twarz na moment przybrała siny kolor, jednak po odzyskaniu przez nią umiejętności pobierania tlenu odbarwił się w delikatny, pudrowy róż. Niespodziewany czyn chłopaka skupił na nich spojrzenia wszystkich siedzących przy stole ślizgonów, w tym Draco, któremu nie spodobał się widok dwóch gryfońskich błaznów w jej towarzystwie. - Dziękujemy! - Krzyknął niemal na całą salę.

-C..co? Nie rozumiem! - Wykrztusiła czując się bardzo niekomfortowo będąc w aktualnej pozycji z rudowłosym uwieszonym na jej ramionach.

-Puść ją idioto! - Fred niezadowolony z poczynań brata uderzył go pięścią w tył głowy.

-To było okrutne braciszku... Chciałem tylko podzielić się z Ronnie radosną nowiną... - Odparł z wyrzutem.

-Zasłużyłeś sobie.

-O jaką nowinę Wam zaś chodzi? - Zapytała wycierając buzię serwetką. George z cwanym uśmiechem pomachał dłonią na znak, aby wstała i udała się z nimi na stronę. Zaintrygowana posłuchała jego prośby i we trójkę wyszli przed Wielką Salę, gdzie owiany pustkami korytarz tonął w platynowym świetle księżyca. George usiadł na kamiennym parapecie, a Fred stanął obok niego splatając ręce na torsie. - A więc? - Posłała im pytające spojrzenie.

-Wiesz, że robiliśmy za bukmacherów i przyjmowaliśmy zakłady pieniężne odnośnie halloweenowego wydarzenia? - Kiwnęła twierdząco głową, w końcu nie było dnia, aby ktos o tym nie wspominał. - Dzięki Twojej pomocy, dzisiaj jesteśmy bogatsi o sto sześćdziesiąt pięć galeonów! - Wyjaśnili podekscytowani. 

-Ach... To ja Wam kiedyś pomogłam..? 

-Nie pamiętasz?! - Nie ukrywali swojego zaskoczenia jej dziurawą pamięcią.

-Nie bardzo... 

-Czytałaś z ruchu warg Penelopy i Erniego jak rozmawiali na dziedzińcu. Dzięki temu poznaliśmy temat przewodni dzisiejszego wieczoru. - Zamyśliła się na chwilę.

-Przykro mi... Wydaje mi się, że po prostu mój mózg nie rejestruje rzeczy, które mnie nie  obchodzą. - Podrapała się po policzku z głupim wyrazem twarzy. 

-Fred... czy Ty także poczułeś się urażony? 

-Raczej jak nic nie warty twór pochodny od węgla...

-Przepraszam! Nie chciałam Was obrazić... - Schwytana w sieć zwaną paniką zaczęła chaotycznie machać rękami co w wolnym tłumaczeniu oznaczało błąd w ich interpretacji.

-Ha ha ha nie stresuj się tak, tylko się zgrywamy. - Uspokoił ją Fred.

-Chcieliśmy Ci tylko podziękować i przy okazji zaprosić do naszej drużyny. Zgodnie uznaliśmy, że byłaby z nas dość zgrana ekipa.

-Nie mam nic przeciwko. - Odpowiedziała zanim George zdążył dopowiedzieć kolejne zdanie, które miało ją przekonać do zaakceptowania tego pomysłu. Bliźniacy spojrzeli po sobie lekko skonsternowani. Nie sądzili, że pójdzie tak łatwo.

-W takim razie liczymy na owocną współpracę. Wygrajmy to! 

-Te podchody wcale nie będą takie łatwe jak Wam się wydaje. Najlepiej poddajcie się na samym początku, oszczędzicie sobie rozczarowań. - Na jego widok chłopcy wywrócili teatralnie oczami, a na dźwięk jego głosu Veronicę przeszedł dreszcz. - Dziękujemy za cenną radę. - Odparli sarkastycznie przyzwyczajeni do ciągłych uwag Dracona Malfoya. Prefekt Slytherinu posłał im jedynie piorunujące spojrzenie i uznając za bezsensowne kontynuowanie tej rozmowy wznowił swój marsz wzdłuż długiego korytarza wiodącego od Wielkiej Sali. 

-Przepraszam. - Szepnął przechodząc obok Veronici, której źrenice rozszerzyły się w zaskoczeniu. Gdy kilka sekund później jej zwoje mózgowe przetworzyły tę wiadomość odwróciła się gwałtownie by spojrzeć na odchodzącego chłopaka.

-Coś się stało? - Zapytał Fred zaniepokojony jej zachowaniem.

-Nie... nic takiego... Udowodnijmy mu, że się myli. 

~♠~

T.B.C